Atopowe zapalenie skóry to choroba dermatologiczna, która objawia się się stanem zapalnym skóry w postaci suchych zmian skórnych, którym często towarzyszy silny świąd. AZS występuje dziesięciokrotnie częściej wśród dzieci, aniżeli osób dorosłych. Wg statystyk epidemiologicznych aż 20% populacji dzieci boryka się z problemem skóry atopowej. Cechą charakterystyczną dla Sprawdzone sposoby na zdrową skórę niemowląt. Krostki i wysypka Twoje dziecko jest idealne, jego. Long COVID u dzieci. "Miesiącami dochodzą do siebie. Mają zmiany w płucach i depresję" Lekarze alarmują, że w trzeciej fali epidemii koro. Wysypka u niemowląt - objawy, odra, ospa wietrzna, trądzik, potówki, pokrzywka Czy lokalizacja zmian u każdej osoby jest taka sama? Nie, nie zawsze, a pewną rolę odgrywa tutaj wiek. Warto wiedzieć, że atopowe zapalenie skóry u niemowląt i dzieci do 2 lat częściej ma postać pęcherzyków, grudek i strupów na głowie, policzkach i czole. U starszych dzieci AZS zwykle ujawnia się na wnętrzach nadgarstków Atopowe zapalenie skóry – przyczyny i objawy. Przyczyny choroby mogą być różne, np. genetyczne bądź środowiskowe. W przypadku genetycznego podłoża do choroby dochodzi pod wpływem mutacji w genach, które odpowiadają za czynniki uczestniczące w procesach zapalnych oraz sprzyjające rozwojowi innych zaburzeń (łuszczycy, atopii, astmy, reumatoidalnego zapalenia stawów). 2. Objawy atopowego zapalenia skóry niemowląt. Choroba objawia się zmianami skórnymi oraz świądem. Miejsce występowania wyprysków uzależnione jest od wieku dziecka. Atopowe zapalenie skóry można podzielić na trzy fazy w przebiegu. Pierwsza z nich pojawia się w okresie do drugiego roku życia. Niemowlęta chorujące na tą Atopowe zapalenie skóry (AZS) u dorosłych a emolienty. Atopowe zapalenie skóry to przewlekła choroba alergiczna, jedna z najczęściej występujących, a przy tym jedna z najbardziej uciążliwych. Zwykle rozwija się u niemowląt ale może dotknąć również osoby dorosłe. AZS, inaczej nazywane wypryskiem atopowym, skazą białkową Bardzo często pojawiające się skutki uboczne Protopic to uczucie pieczenia i swędzenie skóry. Zazwyczaj mijają samoistnie po pierwszym tygodniu leczenia. Często zdarzają się: mrowienie skóry, zaczerwienienie, wysypka, zwiększona wrażliwość skóry, ból, zapalenie lub zakażenie mieszków włosowych, zakażenia uogólnione wirusem Jeżeli podejrzewasz u swojego dziecka AZS, skonsultuj się z lekarzem. Co powoduje atopowe zapalenie skóry u dzieci. Na rozwój atopowego zapalenia skóry u dzieci ma wpływ genetyka, choć dokładny sposób, w jaki przechodzi z rodziców na dzieci, nie jest znany. Jeśli jeden z rodziców cierpi na atopowe zapalenie skóry lub jakąkolwiek Pierwsze objawy atopowego zapalenia skóry pojawiają się zazwyczaj w dzieciństwie przed ukończeniem 5. roku życia, często już u niemowląt. Choroba ta może być czasem trudna do rozpoznania, dlatego w przypadku wystąpienia niepokojących objawów należy skontaktować się z dermatologiem , który wykluczy inne schorzenia, postawi Atopowe zapalenie skóry (AZS) to choroba przewlekła, która dotyka 12-24% populacji Europy. Należy ona do chorób alergicznych i rozpoczyna się najczęściej w okresie dziecięcym. Jej przebieg jest długoletni z okresami zaostrzeń i remisji. Etiologia choroby nie jest do końca poznana, choć już wiadomo, że wynika z upośledzenia odpowiedzi immunologicznej, które nadmiernie reaguje NBJx. Zdrowie Statystyki medyczne podają, że w ostatnich latach znacznie zwiększyła się liczba pacjentów cierpiących na różnego rodzaju choroby alergiczne. Jednym z tego typu schorzeń jest atopowe zapalenie skóry (AZS), które szacunkowo może dotyczyć aż 24% całej populacji Europy. Atopowe zapalenie skóry najczęściej pojawia się u niemowląt, a jego objawy utrzymują się na skórze dziecka nawet przez kilka lat. AZS jest chorobą dosyć uciążliwą, ponieważ jej głównym symptomem są wysypka i świąd skóry, które niestety są przyczyną rozdrażnienia i złego samopoczucia niemowlęcia. Co należy wiedzieć o atopowym zapaleniu skóry niemowląt? Atopowe zapalenie skóry jest zaliczane do chorób alergicznych, ponieważ powstaje jako uczulenie w reakcji na substancje znajdujące się w środowisku zewnętrznym. Do alergenów wywołujących AZS zalicza się: Alergeny pokarmowe: białko mleka krowiego, produkty mleczne, jajka, sery, produkty glutenowe, soja, orzechy, ryby i owoce morza, owoce cytrusowe, truskawki, brzoskwinie, morele, śliwki, banany, wiśnie, pomidory, seler, szpinak, papryka, kapusta, czekolada, kakao, miód, mięso. Alergeny z powietrza: pyłki roślin, pleśń, sierść zwierząt, roztocza kurzu domowego. Alergeny kontaktowe: metale ciężkie, kosmetyki i detergenty, barwniki tkanin. U chorych na AZS stwierdza się podwyższony poziom immunoglobiny E (przeciwciała IgE), czyli białka biorącego udział w procesach alergicznych. Atopowe zapalenie skóry rozpoczyna się zazwyczaj już w okresie niemowlęctwa. Bardzo często jego leczenie jest długotrwałe, a objawy mogą powracać nawet po dłuższym czasie bezobjawowym. Naukowcy wskazują, że jest to schorzenie bez wątpienia o podłożu genetycznym, które ma bezpośredni związek z zaburzeniami układu immunologicznego. Jeśli ktoś z rodziny borykał się z AZS, ryzyko wystąpienia tej choroby u dziecka wynosi od 20 do nawet 40%. Najczęstsze objawy atopowego zapalenia skóry niemowląt Głównym symptomem AZS jest uporczywy i bardzo nieprzyjemny świąd skóry. Ponadto, atopowe zapalenie skóry u niemowląt objawia się także bardzo suchą i wrażliwą skórą, która w dużym stopniu narażona jest na podrażnienia. Należy uważać, aby ograniczać kontakt chorej skóry dziecka z różnego typu czynnikami drażniącymi, takimi jak detergenty, czy szorstkie i nieprzyjemne w dotyku materiały, mogącymi tylko wzmożyć przykre dolegliwości. Ostatnia faza choroby cechuje się typowym rumieńcem z drobnymi pęcherzykami, a także mocno złuszczonym naskórkiem. Atopowe zapalenie skóry może mieć różny przebieg, a jego objawy mogą mieć różną intensywność w zależności od przypadku. Bywa, że u niektórych dzieci zmiany skórne występują nieregularnie i pojawiają się zazwyczaj w różnych partiach twarzy. Bywa także, że przebieg choroby jest uciążliwy do tego stopnia, że wymaga hospitalizacji. Zauważywszy swędzącą wysypkę u dziecka, należy jak najszybciej skonsultować się z dermatologiem, który postawi właściwą diagnozę i zaproponuje odpowiednią ścieżkę leczenia. Leczenie atopowego zapalenia skóry u niemowląt Nie ma jednego sposobu na leczenie atopowego zapalenia skóry u niemowląt. Kuracja zwalczająca AZS różni się w zależności od wieku dziecka oraz intensywności objawów. Pierwszym krokiem, który zazwyczaj zlecają lekarze jest rozpoznanie alergenów, co pozwoli na wyeliminowanie czynników uczulających. W następnej kolejności dermatolodzy przepisują środki farmakologiczne, mające pokonać stany zapalne. Wśród leków przeciwzapalnych przepisywanych na AZS u dzieci wymienia się medykamenty dwojga typu. Po pierwsze, są to lekarstwa zawierające sterydy, które co prawda działają silnie, ale mogą powodować różnego typu niepożądane skutki uboczne. Po drugie, są to nieco bezpieczniejsze preparaty przeznaczone do stosowania zewnętrznego, czyli inhibitory kalcyneuryny. W najcięższych przypadkach stosuje się fototerapię - naświetlanie promieniowaniem ultrafioletowym lub immunoterapię, potocznie zwaną odczulaniem. Pielęgnacja atopowej skóry niemowląt Poza ograniczeniem kontaktu z alergenami oraz zastosowania kuracji farmakologicznej w leczeniu AZS u dzieci bardzo ważna jest również odpowiednia pielęgnacja chorej skóry. Ponieważ skóra dziecka z AZS jest bardzo wysuszona, konieczne jest częste nawilżanie jej i natłuszczanie specjalnymi emolienami - oliwkami, maściami, czy emulsjami do kąpieli o pH 5,5. Przykładowym kosmetykiem tego typu może być Lipidowy żel marki Mixa Baby przeznaczony do pielęgnacji wrażliwej skóry dziecka, który zawiera nawilżający wyciąg ze słodkich migdałów ( Ważne jest także, aby kilka razy dziennie smarować uczulone miejsca kremem z gliceryną lub alantoiną, które wzmocnią barierę hydrolipidową skóry, a także wspomogą walkę z łuszczeniem. Specjaliści często polecają Lipidowy krem nawilżający Mixa Baby, którego chłodna formuła neutralizuje uczucie świądu i przyspiesza gojenie się ran ( Atopowe zapalenie skóry jest chorobą przewlekłą, która może nawracać nawet po długim okresie bezobjawowym. Zdarza się, że uporczywe dolegliwości mogą powrócić po wielu latach, kiedy dzieciństwo pozostanie jedynie wspomnieniem. Mimo wszystko, nawet po wyleczeniu wszystkich zamian skórnych osoby w grupie ryzyka zachorowań (czy nawrotów) AZS powinny profilaktycznie przestrzegać diety oraz używać kosmetyków przeznaczonych do skóry wrażliwej. Skaza białkowa = AZS "Atopowe zapalenie skóry może być jednym z objawów alergii pokarmowej. W pierwszej kolejności podejrzenia padają na mleko krowie. Dziecko karmione mlekiem sztucznym dostanie mleko sojowe (Bebiko sojowe, Humana SL, Isomil, Prosobee, Bebilon sojowy) lub mieszankę mlekozastępczą (Nutramigen, Bebilon Pepti, Bebilon Amino). Mieszanki te nieładnie pachną, są też niesmaczne – niektóre dzieci nie chcą ich pić, ale są też takie, które się nimi zajadają ze smakiem." "Objawy AZS są inne u niemowląt, inne u dzieci starszych. U niemowląt AZS objawia się wysypką na buzi i nienaturalne czerwonymi policzkami. Policzki stają się szorstkie i błyszczące - tzw. "lakierowane policzki". Wysypka może przenieść się na zgięcia łokci i kolan, a także za uszy - tzw. "naderwane płatki uszne". Skóra swędzi, więc dziecko się drapie i jest niespokojne. Może dojść do zakażenia zmienionych miejsc. U starszych dzieci AZS przekształca się w suche, zaczerwienione placki na skórze rąk, nadgarstków, łokci i kolan, pośladków, może się przenieść na całe ciało." "Jeśli podejrzewasz, że Twojemu dziecku szkodzi białko mleka krowiego, nie możecie jeść NICZEGO, co zawiera to białko. Nawet śladowe jego ilości mogą powodować reakcję organizmu i zmiany skórne. Zapomnij o podjadaniu – tylko kęs serniczka, tylko łyk kawy z mlekiem od męża, tylko oblizanie łyżeczki z lodów – wówczas wszelkie wyrzeczenia pójdą na marne, a na efekty diety będziesz czekać dłużej" " Alergen – każdy antygen zewnątrzpochodny wywołujący reakcję alergiczną (uczuleniową). Alergenami są substancje pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, a także różne proste związki chemiczne o charakterze haptenów, np. leki. Więcej informacji znajdziesz w poniższej publikacji pt."Oswoić Atopowe Zapalenie Skóry" Atopowe zapalenie skóry należy do chorób przewlekłych. Inna nazwa określająca atopowe zapalenie to egzema. Leczenie atopowego zapalenia skóry ma różny przebieg w zależności od wieku osoby chorej. Egzema występująca u dorosłych ma łagodny przebieg, ale jej leczenie jest trudniejsze. Atopowe zapalenie skóry u niemowląt ma prawdopodobnie podłoże alergiczne. Objawy choroby to: wypryski, zaczerwienienie, suchość, swędzenie skóry. spis treści 1. Metody leczenia atopowego zapalenia skóry 2. Domowe sposoby leczenia azs 1. Metody leczenia atopowego zapalenia skóry Nawilżanie skóry Zobacz film: "Przebieg wizyty u dermatologa" Codziennie kremuj ciało. Skóra powinna być odpowiednio nawilżona i niepodrażniona. W ten sposób zredukujesz nieprzyjemne swędzenie. Do pielęgnacji ciała nie stosuj kosmetyków zawierających alkohol. Żeby zadbać o odpowiednie nawilżenie skóry pij więcej wody. Unikanie alergenów Wiesz, że detergenty, perfumy, sierść zwierząt wywołują u ciebie reakcję alergiczną? Unikaj ich. Alergeny mogą zaostrzyć objawy choroby. Chłodna kąpiel Nie mocz się długo w wodzie. Na to konto weź krótki prysznic. Chłodna woda łagodzi swędzenie. Nie używaj drażniących mydeł, zwłaszcza barwionych i perfumowanych. Dzieki temu egzema będzie mniej dokuczliwa. Zakaz drapania Atopowe zapalenie skóry wywołuje męczące swędzenie. Jednak chęć drapania należy zwalczyć. Leczenie atopowego zapalenia skóry wspomogą preparaty do kąpieli na bazie owsa, kortykosteroidy dostępne bez recepty i leki przeciwhistaminowe. Żeby uniknąć podrażnień, skórę zmienioną chorobowo owiń bandażem lub gazą. Leki Zapytaj lekarza, jak wyleczyć atopowe zapalenie skóry. Leczenie atopowego zapalenia skóry będzie oparte na antybiotykach. Jeżeli te nie pomogą, być może lekarz zaleci stosowanie specjalnych leków, które jednak mają silne działania uboczne. Zaostrzają ryzyko wystąpienia raka. 2. Domowe sposoby leczenia azs Wygładzająco, kojąco i zmiękczająco podziała olej kokosowy. Pomoże również opalanie na słońcu. Promienie słoneczne pomagają uleczyć rany i zabijają bakterie. Inną metodą wspomagającą leczenie atopowego zapalenia skóry jest przemywanie zmienionych chorobowo miejsc naparem z liści mięty pieprzowej. Na rany można przykładać specjalnie przyrządzoną maść ze świeżo utartej gałki muszkatołowej i oliwy z oliwek. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Izabela Lenartowicz Certyfikowany lekarz medycyny estetycznej. Prowadzi Klinikę Medycyny Estetycznej. Dermatozy zapalne reprezentowane są przez wiele jednostek chorobowych zróżnicowanych pod względem etiologii, objawów klinicznych oraz przebiegu. Do tej niezwykle bogatej grupy schorzeń dermatologicznych należy między innymi atopowe zapalenie skóry (AZS), u podłoża którego leżą przede wszystkim czynniki genetyczne. Obraz kliniczny AZS wykazuje wiele cech wspólnych niezależnie od wieku, lecz przebieg choroby w dużej mierze zależy od okresu życia, w którym u pacjenta wystąpiły zmiany skórne [1]. Skóra Rola skóry jako największego narządu człowieka i jednocześnie skomplikowanego organu immunologicznego jest niezwykle istotna. Fakt, że jest ona miejscem gromadzenia się wielu komórek układu odpornościowego, tj. limfocytów, leukocytów, komórek Langerhansa czy mastocytów sprawia, że stanowi nieocenione narzędzie do walki z bytującymi na jej powierzchni mikroorganizmami i pełni niezastąpioną rolę ochroną organizmu przed szkodliwym wpływem różnorodnych czynników zewnętrznych. Różnice strukturalne i czynnościowe skóry dorosłych i dzieci (u dzieci skąpe owłosienie, dużo mniejsza aktywność gruczołów łojowych i potowych, mniejsza liczba połączeń międzykomórkowych w stosunkowo cienkiej skórze) sprawiają, że podatność na działanie takich bodźców, jak temperatura, promieniowanie słoneczne czy toksyny u dzieci jest znacznie większa, a u dzieci z atopowym zapaleniem skóry – bardzo duża [1,2]. POLECAMY Genetyka AZS, inaczej wyprysk atopowy, jest jedną z najczęstszych chorób skóry u dzieci i występuje u około 11,4–24,2% dzieci w wieku szkolnym. Jest to przewlekła choroba zapalna, a jej występowanie zależne jest od wielu czynników. Bezdyskusyjna jest rola genów – warunkują one bowiem czynniki ryzyka, które zaburzają ochronną rolę układu odpornościowego oraz powodują uszkodzenie bariery skórno-naskórkowej. Mutacja genów dla filagryny uważana jest za główną przyczynę utraty prawidłowej funkcji bariery skórno-naskórkowej i wiąże się zarówno z występowaniem innych chorób alergicznych, jak i z ryzykiem wystąpienia rozsianego zakażenia wirusowego skóry. Genetyczna predyspozycja do wytwarzania przeciwciał IgE (atopia) przeciwko antygenom pokarmowym bądź środowiskowym występuje aż u 80% niemowląt z AZS [3, 4, 5, 10]. Sensytyzacja i czynniki ryzyka Nasze środowisko nieustająco naraża skórę na przewlekły kontakt z wszechobecnymi alergenami. Takie czynniki jak kąpiele, środki myjące, wysoka temperatura czy roztocza powodują zniszczenie warstwy rogowej naskórka oraz aktywację komórek Langerhansa (będących składową układu SALT), które nadmiernie pobudzone prezentują antygeny limfocytom, zaburzając równowagę stosunku limfocytów Th1/Th2 (z przewagą tych drugich) i w efekcie prowadzą do nieprawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego skóry. Podkreśla się rolę zależności pomiędzy spadkiem liczby infekcji w krajach wysoko rozwiniętych a wzrostem liczby zachorowań na choroby alergiczne i autoimmunizacyjne. Zwraca się także uwagę na fakt, że stopień zanieczyszczenia powietrza ma ścisły związek ze zwiększonym występowaniem chorób alergicznych i sensytyzacji alergicznej. Niejednokrotnie zapomina się o bardzo ważnym czynniku ryzyka występowania AZS, jakim jest przewlekły stres towarzyszący kobiecie ciężarnej. Narażenie matki na czynniki stresowe wiąże się z ekspozycją płodu na podwyższone stężenie kortyzolu, który zaburza pracę autonomicznego układu nerwowego oraz osi przysadka–kora nadnerczy u płodu, powodując jej nadreaktywność, co w efekcie skutkuje nieprawidłowym działaniem układu odpornościowego. Współwystępowanie atopowego zapalenia skóry, astmy oskrzelowej, alergicznego nieżytu nosa oraz alergii pokarmowej zależne jest także od mutacji genu dla filagryny i zaburzonej funkcji bariery skórno-naskórkowej, co dowodzi ogromnego wpływu przezskórnej sensytyzacji na ciąg reakcji alergicznych powodujących występowanie tak zwanego zjawiska marszu atopowego [5, 6, 7, 16]. Choroby alergiczne i marsz atopowy Do grupy chorób atopowych należy atopowe zapalenie skóry, astma oskrzelowa, alergiczny nieżyt nosa oraz alergia pokarmowa. Ze współwystępowaniem tych schorzeń wiąże się pojęcie marszu atopowego – klinicznej manifestacji atopii (produkcji IgE), która przybiera różne formy we wczesnym okresie dziecięcym i często samoogranicza się w późniejszych latach życia. Produkcja IgE w pierwszych tygodniach życia najczęściej powstaje w odpowiedzi na alergeny pokarmowe (szczególnie białko mleka krowiego oraz jajko), co predysponuje w późniejszym okresie do powstania sensytyzacji na aeroalergeny oraz inne alergeny pokarmowe. Mimo iż najwięcej alergenów dociera do organizmu drogą pokarmową, AZS jest tą jednostką z grupy chorób atopowych, która ujawnia się jako pierwsza. Związek pomiędzy współwystępowaniem astmy, AZS oraz alergicznego nieżytu nosa jest bezsporny, lecz nadal wykrycie wszystkich trzech jednostek chorobowych u jednego pacjenta należy do rzadkości. Warto wspomnieć, że według najnowszych danych, zbyt długie karmienie piersią oraz zbyt późne wprowadzanie pokarmów stałych wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia AZS. Przeczy to dotychczasowej teorii, która podkreślała ochronną rolę matczynego pokarmu jako czynnika zmniejszającego ryzyko wystąpienia chorób alergicznych. Obecnie zaleca się wprowadzanie pokarmów stałych w 4.–6. dziecka [8, 9, 10, 15]. Obraz kliniczny AZS najczęściej ujawnia się w wieku wczesnodziecięcym i ulega remisji w pierwszych kilku latach życia, natomiast aż u 1/3 pacjentów z atopowym zapaleniem skóry objawy utrzymują się w wieku dorosłym, co wiąże się z cięższym przebiegiem choroby, opornością na stosowane leczenie oraz bardzo wysokim stężeniem zarówno IgE całkowitego, jak i specyficznych IgE. Oddzielną grupę stanowią pacjenci, u których objawy pojawiają się po 20. – u tych pacjentów przebieg jest łagodniejszy, a u większości z nich nie stwierdza się podwyższonego stężenia IgE i uczulenia na alergeny powietrznopochodne. Zmiany rumieniowe z obecnością pęcherzyków, grudek i nadżerek powstałych w wyniku mechanicznego drażnienia skóry są typowym obrazem klinicznym AZS. Układ i charakter zmian wykazują powtarzalność, jeżeli chodzi o wiek pacjenta. Dla niemowląt charakterystyczną lokalizacją zmian skórnych są boczne powierzchnie policzków, skóra owłosiona głowy oraz okolica zgięciowa kończyn górnych i dolnych (często z wyłączeniem okolicy zakrytej przez pieluszkę). W okresie dziecięcym dominuje duża suchość skóry, a zmiany głównie zajmują okolice zgięciowe oraz powierzchnie grzbietowe rąk i stóp. Osoby dorosłe zmagają się ze zmianami w okolicy powiek, okolicy okołoustnej, szyi, górnej części klatki piersiowej, niekiedy także powierzchni zgięciowych kończyn górnych oraz dolnych. Ciekawy jest fakt, że u osób z wczesnym początkiem choroby i długotrwałym przebiegiem, częściej niż u innych grup pacjentów występują zmiany w okolicach szyi. Dla atopowego zapalenia skóry bardzo charakterystyczna jest przewlekła suchość skóry oraz towarzyszący jej uporczywy świąd. Są one efektem występującej nieszczelności połączeń pomiędzy korneodesmosomami sąsiednich komórek warstwy rogowej naskórka (w wyniku defektu budowy filagryny) i następującej przeznaskórkowej ucieczki wody, wzmożonej penetracji alergenów zewnątrzpochodnych oraz nasilonej odpowiedzi zapalnej i odpornościowej [11, 12, 13, 14]. Leczenie Zgodnie z najnowszymi wytycznymi ETFAD/EADV z 2015 r. dotyczącymi leczenia osób z atopowym zapaleniem skóry, zalecane jest kompleksowe podejście do pacjenta i dostosowanie terapii do wieku i charakteru zmian, a terapia powinna przede wszystkim zapobiegać zaostrzeniom choroby. Zastosowane leczenie musi być długofalowe i bezpieczne dla pacjenta. Leczenie rozpoczyna się od prawidłowej pielęgnacji skóry – pH substancji myjących powinno być w zakresie prawidłowego pH skóry (pH 5–6), kąpiel nie powinna trwać dłużej niż 5 min, a emolienty powinny być zaaplikowane tuż po osuszeniu skóry. Odtwarzanie za pomocą emolientów zniszczonej bariery lipidowej skóry jest kluczowe zarówno w stanie remisji choroby, jak i jej zaostrzenia. Mając na uwadze współwystępowanie innych chorób atopowych z AZS, powinno się pamiętać o diagnostyce w kierunku czynników zaostrzających zmiany skórne, tj. alergenów pokarmowych, powietrznopochodnych czy kontaktowych. Terapia miejscowa to preparaty przeciwzapalne: miejscowe glikokortykosteroidy oraz inhibitory kalcyneuryny. Ważne, aby aplikacja tych preparatów odbywała się na skórze dobrze nawilżonej. Fototerapia to kolejna z opcji terapeutycznych, zwykle polecana osobom dorosłym z przewlekłym przebiegiem choroby, zmianami swędzącymi, nadkażonymi bakteryjnie, ale przeciwwskazana pacjentom, u których występuje zaostrzenie zmian po ekspozycji na promienie słoneczne oraz liczne znamiona barwnikowe. Terapia doustna obejmuje systemowe glikokortykosteroidy, antybiotyki (w przypadku nadkażenia bakteryjnego), preparaty przeciwgrzybiczne (przy kolonizacji skóry Malassezia furfur), przeciwwirusowe (gdy występują zmiany o charakterze opryszczkowatego zapalenia skóry) oraz przeciwhistaminowe, które wspomagają terapię, redukując uczucie świądu i działając sedatywnie. Preparaty immunosupresyjne (cyklosporyna A, metotreksat, azatiopryna czy mykofenolanmofetylu) zarezerwowane są wyłącznie dla ciężkich postaci choroby, niereagujących na terapię podstawową. Przy braku skuteczności wyżej wymienionych leków, istnieje możliwość zastosowania terapii biologicznej preparatami rituximabu, dupilumabu bądź omalizumabu [17]. Podsumowanie Atopowe zapalenie skóry jest przewlekłą dermatozą zapalną, często współistniejącą z innymi chorobami atopowymi, mającą podłoże genetyczne i wykazującą ścisłą zależność pomiędzy stopniem zanieczyszczenia środowiska a zachorowalnością. Schorzenie to dotyka zarówno dzieci, jak i dorosłych, a charakter zmian skórnych często różni się w zależności od wieku. W wyniku defektu bariery skórno-naskórkowej, przezkomórkowej utraty wody oraz przewlekłej suchości i towarzyszącego świądu jakość życia pacjentów z AZS jest znacznie obniżona. Nowoczesna opieka powinna być kompleksowa, a terapia dobierana indywidualnie w zależności od objawów klinicznych, wieku pacjenta oraz jego potrzeb. Zarówno lekarz, jak i pacjent powinni mieć świadomość tego, że mają do czynienia z chorobą przewlekłą, której leczenie niejednokrotnie bywa długie i uciążliwe. Analiza przypadków klinicznych Przypadek 1. Ośmioletni chłopiec pojawił się po raz pierwszy w Ambulatorium Kliniki Dermatologii CSK MSW w Warszawie w wieku 3,5 miesiąca (czerwiec 2008 roku). Dotychczas nieleczony z rozsianymi zmianami rumieniowo-złuszczającymi głównie zlokalizowanymi na skórze policzków, kończynach górnych i dolnych oraz na klatce piersiowej. Po przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu z rodzicami chłopca stwierdzono dodatni wywiad rodzinny w kierunku atopii. Do leczenia włączono miejscową sterydoterapię oraz poinformowano rodziców o konieczności stosowania prawidłowej i konsekwentnej pielęgnacji skóry dziecka. Poprawa stanu skóry utrzymywała się do momentu zaprzestania przez matkę karmienia piersią. Do leczenia ponownie włączono miejscową glikokortykosteroidoterapię oraz ze względu na nasilony świąd skóry dołączono leczenie przeciwhistaminowe. Utrzymano dalsze zalecenia dotyczące stosowania emolientów oraz zastosowano dietę mlekozastępczą. Po kolejnych próbach włączenia nowych pokarmów i po oznaczeniu stężenia IgE specyficznego zdiagnozowano u pacjenta alergię wieloważną pokarmową ( na kazeinę), co wymusiło zmianę mieszanki mlekozastępczej na hydrolizat białkowy o znacznym stopniu hydrolizy. W prick testach stwierdzono alergię na drzewa, zioła oraz seler. Utrzymano przewlekłą terapię ketotifenem oraz dołączono probiotyki. Na przełomie 7. i 8. do leczenia miejscowego włączono niesteroidowy lek przeciwzapalny – pimekrolimus, co dało poprawę na okres kilku miesięcy. U chłopca ujawniła się nadwrażliwość na konserwanty – pojawiły s... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź